https://www.youtube.com/watch?v=izRZnnefDqc
Opublikowano 9 września 2023
Mari Swaruu: Witam ponownie, dziękuję, że jesteście tu ze mną jeszcze raz. Mam nadzieję, że wszyscy macie się dobrze. Jestem Mari Swaruu.
Obrazy zostały przeze mnie bardzo starannie wybrane i są bardzo zbliżone do tego jak naprawdę wygląda planeta.
Jak zawsze mówiłam, ewolucja duchowa i oświecenie nie zależą od tego gdzie znajduje się podmiot, ponieważ jest to proces wewnętrzny. We wszystkich sprawach ducha jesteście całym wszechświatem, a cały wszechświat jest w was. I nawet zasada nielokalności ma tu zastosowanie bardziej niż kiedykolwiek, jako wszystko co ma związek ze świadomością, jako pierwotnym stwórcą wszystkiego i znajduje się poza wszelkimi pojęciami odległości, przestrzeni i czasu. Oświecenie nie zależy od tego gdzie jesteście lub od otoczenia, ale od tego kim jesteście w swoich myślach, a także od poziomu świadomości, który rozwinęliście.
Innymi słowy, możecie osiągnąć oświecenie na wysypisku śmieci, a wszyscy ci ludzie, którzy starają się znaleźć siebie, tym samym oświecenie, jako że to jest powiązane, którzy podróżują między innymi do Indii lub Nepalu, głównie szukają wskazówek, chociaż oni też wiedzą coś innego. Przebywanie w ciele fizycznym, życie i otoczenie w środowisku o wysokiej częstotliwości z podobnie myślącymi ludźmi i tam gdzie panuje cisza, równowaga i spokój, bardzo pomaga w introspekcji.
Oświecenie można osiągnąć w małym pokoju pełnym przeszkadzających komarów, przy hałaśliwej miejskiej ulicy na zewnątrz, pełnym problemów rodzinnych, i sąsiadami nieustannie na siebie krzyczącymi, wszystko w gorącym i wilgotnym miejscu, ale jest to o wiele trudniejsze. A z szerszego obrazu, to jest dokładnie to czym jest Ziemia: hałaśliwym miejscem, w którym prawie nigdy nie pozostajecie sami aby kontemplować swoje myśli. Dlatego Ziemia jest uważana za jedno z najtrudniejszych miejsc, jeśli nie najtrudniejsze miejsce do inkarnacji.
Jednak tarcia i trudności również sprzyjają oświeceniu, nawet jako ucieczka lub mechanizm radzenia sobie, w którym wasza niezdolność do kontrolowania swojego świata zewnętrznego, jego niezdolność do zaspokojenia potrzeb waszej duszy, zmusza was do spojrzenia do wewnątrz, aby szukać w sobie egzystencjalne odpowiedzi.
Chociaż oświecenie jako takie jest tematem kolejnego filmu, który wkrótce się pojawi, muszę powiedzieć, że moim zdaniem i z mojego doświadczenia, oświecenie jest stanem świadomości, samoświadomości, w którym nastąpiło całkowity rozpad ja ego, gdzie wszystko co istnieje jest w pełni przyjęte jako część siebie i, co najważniejsze, gdzie nagle zdajecie sobie sprawę, że oświecenia jako takiego nigdy nie można osiągnąć, przynajmniej będąc w ciele z tożsamością. I to też nie jest oświecenie, ponieważ nie można nawet zdefiniować oświecenia, ale ja dywaguję.
Planeta Cyndriel, Aldebaran, jest jednym z tych miejsc, które bardzo dobrze sprzyjają procesowi oświecenia. Cyndriel jest drugą planetą krążącą wokół pomarańczowego olbrzyma Aldebarana, zwanego także Alfa Tori, która jest najjaśniejszą gwiazdą w konstelacji Toro oddaloną o około 65 lat świetlnych od Ziemi. Jest również znana jako oko byka.
Jest ogromna, około 44 razy większa niż Sol 13, gwiazda, wokół której krąży tutaj Ziemia, i jest 14-tą najjaśniejszą gwiazdą na nocnym niebie widzianą z Ziemi o jasności 153 razy większej od Słońca na Ziemi w białym świetle, i 518 razy jaśniejszej w indeksie promieniowania, wielu długościach fal, i ma bardzo małą białą gwiazdę karłowatą krążącą wokół niej jako daleki towarzysz.
Nie jest uważana za część gromady gwiazd Hiades, ponieważ jest znacznie bliżej Ziemi, ale znajduje się w tym ogólnym kierunku i jest również znana jako obserwator, ponieważ wznosi się tuż za gromadą gwiazd Plejad. Jej przedstawienie jako kuli jest związane z greckim mitem Zeusa, który przyjął postać byka, aby uprowadzić Europę.
Aldebaran jest tak masywny, że przyciąga międzygwiezdne składniki, które tworzą wokół niego gęstą małą mgławicę, która służy jako soczewka lub filtr dla jego promieniowania i jest odpowiedzialna za większość jego czerwonawego koloru.
Jako gwiazda, Aldebaran ma niezwykle wysoką częstotliwość egzystencjalną, a ponieważ jest tak masywny, cały obszar, na którym się znajduje gromadzi się w dominującej pozytywnej wibracji.
W idealnej odległości nadającej się do zamieszkania od tak masywnej gwiazdy znajdujemy układ planetarny składający się z czterech członków, a Cyndriel jest jego drugą planetą. Cyndriel to pustynna planeta, obcy świat, w którym wiele rzeczy nie jest tym jak wyglądają z naszego punktu widzenia opartego na naszych doświadczeniach gdzie indziej. Jego ogólny wygląd to wrogie miejsce, tak suche, że nie może tam istnieć żadne życie i stale bombardowane przez ogromne i nieubłagane promieniowanie Aldebarana.
Ale ten wysoki wskaźnik promieniowania, daleki od gotowania wszystkiego, ma w rzeczywistości tak wysoką częstotliwość, że podnosi egzystencjalne wibracje całej planety w taki sposób, że promieniowanie staje się nieszkodliwe dla życia, a nawet mu sprzyja.
Innym czynnikiem jest to, że mgławica, którą Aldebaran generuje wokół siebie, filtruje wiele, jeśli nie wszystkie, szkodliwe fale promieniowania o niższej częstotliwości. Ważna jest częstotliwość promieniowania, a nie jego ilość czy objętość. Promieniowanie jako takie w dużym stopniu zależy od jego częstotliwości, a w przypadku Aldebarana można je sklasyfikować jako super wysokie, do tego stopnia, że uważa się, że należy do innej znacznie wyższej gęstości egzystencjalnej, ale można ją osiągnąć poprzez statek kosmiczny.
Chociaż Cyndriel na początku wygląda jak martwa pustynna planeta, kiedy przyjrzysz się uważnie, zobaczysz, że w rzeczywistości gotuje się z życiem, ale nie do końca takim jak je znamy. Na przykład, jest pełen roślin, ale ich chlorofil jest czerwony, żółty i pomarańczowy, co z daleka sprawia wrażenie suchości lub braku roślin. To miejsce jest pełne słodkich obszarów wodnych na całej planecie, najbardziej tuż pod powierzchnią lub w niezwykle licznych dużych jaskiniach pod górami, które są bardzo porowate, podobnie jak ser gruyere, więc nie brakuje wody, ponieważ w całym krajobrazie znajdują się liczne małe jeziora z wodą pitną.
Temperatury tam rzadko idą wyżej niż 40 stopni Celsjusza lub 104 stopni Fahrenheita, na maksimum z komfortową średnią planetarną 22 stopni Celsjusza lub 71,6 stopni Fahrenheita, chociaż może być znacznie niższa czasami lub w niektórych obszarach planety, a jego wskaźnik grawitacji wynosi 0,75 wskaźnik grawitacji, co sprawia, że wszystko waży o 25 procent mniej niż na Ziemi z dużymi korzyściami zdrowotnymi, szczególnie dla naszego układu sercowo-naczyniowego, a zawartość tlenu jest wysoka, ale w bezpiecznym zakresie.
Aldebaran jest tak jasny, że na planecie Cyndriel nie ma nocy jako takiej; oscyluje tylko między pełnym światłem słonecznym a cieniem zmierzchu, podobnie jak o świcie na Ziemi, zmuszając wszystkie stworzenia i ludzi do szukania ciemności pod ziemią w licznych jaskiniach. Jednak jego światło słoneczne nie pali skóry Liryjczyków, ponieważ jego wskaźnik szkodliwego promieniowania jest znacznie niższy niż w przypadku słońca na Ziemi.
Wygląda na to, że wszystko jest gotowe, żeby cię zabić; wszystko wygląda wrogo dla naszej zewnętrznej interpretacji lub punktu widzenia opartego na naszych doświadczeniach gdzie indziej. Jednak prawie nie ma tam rzeczy, roślin ani zwierząt, które mogłyby nam zaszkodzić. Największym niebezpieczeństwem byłoby spaść z klifu, ale tak jest, jeśli jesteście niezdarni i nieostrożni.
Nie ma tam drapieżników ani pasożytów, ponieważ wszystkie rośliny i zwierzęta działają w doskonałej symbiozie. Nawet rośliny wyglądają nam wrogo, ponieważ są najwyraźniej pełne cierni i spiczastych ostrych części, ale wszystkie są miękkie w dotyku i niezdolne do penetracji ludzkiej skóry.
Wiele gatunków roślin lewituje ze względu na ich wysoką zawartość magnetyczną reagującą na skały magnetyczne planety poniżej w tych obszarach, a swoją wilgotność czerpią z pary wodnej pochodzącej z podziemnych gorących miejsc, które otavzają całą planetę, ale Cyndriel jest bardzo stabilny geologicznie. Rośliny te są zabierane przez wiatr podczas gdy unoszą się wokół tych obszarów o wysokim magnetyźmie, tworząc niesamowitą scenę z silnym mistycznym i nierealnym uczuciem.
Ogrom niekończących się pustyń planety wywołuje w sercach odwiedzających silne uczucie bycia bardzo małym. Powodująca bicie serca cisza sprzyja introspekcji, a upiorne czerwone sceny z łatwością wywołują łzy w twoich oczach. Całe miejsce wywołuje silne emocjonalne reakcje radości i spokoju w sercach i duszach tych, którzy odwiedzają planetę.
Jednym z najbardziej imponujących momentów jest to, że o świcie Aldebaran wznosi się z pustynnego horyzontu. Jest tak ogromny, że obejmuje prawie wszystko od lewej do prawej, a wszystko co można zobaczyć w tym kierunku, to ogromny pomarańczowy dysk słoneczny wznoszący się z nachylonych górskich skał z daleka. Jednak Aldebaran ma tak wysoką częstotliwość, a ponieważ jest tak mocno filtrowany, najpierw przez mgławicę, a następnie przez atmosferę Cyndriela, można go zobaczyć gołym okiem bez żadnych problemów. Aldebaran to delikatny, spokojny gigant o wysokiej częstotliwości, niezdolny do szkodzenia biologicznemu życiu. Jego ciepło pokrywa cię eterycznym ciepłym kocem, podczas gdy całe miejsce podnosi twojego ducha i rodzi introspekcję i dobre samopoczucie.
Cyndriel jest zamieszkany przez istoty Światła o wyższej gęstości, które wielu nazywa Amelie, które przybierają kształt lub formę tylko wtedy gdy chcą być widziane lub gdy chcą wchodzić w interakcje z kimś takim jak my. Możecie zostać przez nie znalezieni podczas spaceru po cichej pustyni o zmierzchu i możecie mieć z nimi zmieniające życie telepatyczne wydarzenie komunikacyjne. Ale mogą one podchodzić do was tylko mentalnie, z wami nawet nie wiedzącymi, że otwierają wasz umysł na wyższą świadomość lub jako cokolwiek co czują, że chcecie widzieć ich jako takich: jako mówiący krzak, jako zwierzę, jako roślinę lub skałę, a także humanoidalną postać czystego Światła.
Spotkania z tymi istotami zawsze zmieniają życie w bardzo pozytywny sposób, ponieważ w końcu rozumiecie siebie z jasnością, o której nigdy wcześniej nie myśleliście, że może istnieć, a kiedy rozumiecie siebie, rozumiecie wszechświat, ponieważ jest on niczym innym jak waszym własnym odbiciem. Wszystkie toksyczne koncepcje ego i samozachowawczości wyparowują tam, ponieważ istnieje takie uczucie spokoju i bezpieczeństwa, które po prostu rozpuszcza wszystkie lęki. Wasze przywiązania zanikają podczas gdy czujecie się zintegrowani z całym wszechświatem i pod wieloma względami jesteście zniszczeni, osiągając w życiu asymilację z wielkim wszystkim, w którym nie możecie już odnosić się do swojej starej tożsamości, ponieważ staje się ona zbyt mała dla tego kim naprawdę rozumiecie siebie, że jesteście.
Miejsce to ma tak wysoką częstotliwość, że przenosi was do wyższych gęstości egzystencji, czując tam tyle miłości, akceptacji i integracji, że wielu nie chce stamtąd wrócić. Wielu ludzi i stworzeń wszystkich ras pozostaje tam, nigdy nie powracając, nigdy nie opuszczając planety, nigdy nie będąc widzianymi ani znalezionymi ponownie, żywo rozpuszczając się w eterach wyższych gęstości, ciało i wszystko.
To miejsce od dawna odwiedzają ludzie i stworzenia wszystkich ras, które szukają oświecenia, szukają siebie i szukają odpowiedzi na odwieczne pytanie, kim jesteśmy i dlaczego istniejemy.
Cyndriel od dawna jest jedyną kolonią Tajgetan poza gromadą gwiazd Plejad i może być odwiedzany jako cel turystyczny, ale z jedynym ograniczeniem poszanowania tego miejsca i jego mieszkańców, aby nie zakłócać jego doskonałej równowagi życiowej.
Jest tylko jedno miasto i gwiezdny port jako taki, z czego 80% znajduje się pod ziemią, a 20% jest zintegrowanych z wysokimi masywnymi skośnymi klifami z czerwonych skał Cyndriela. Góry są ustawione pod kątem w jednym kierunku, a wiele z nich tworzy ogromne zwisające klify, które wyglądają niesamowicie onieśmielająco, podczas gdy mocno czujecie, że cała góra spadnie na was.
Patrzycie w górę, a nad waszą głową jest góra, setki metrów powyżej, gdzie idziecie po pustyni. Czujecie się jak mrówka, która ma zostać nadepnięta przez masywny but z czerwonej skały. To wywołuje w was silne poczucie bycia niewiarygodnie małym, poczucie pokory i bezpieczeństwa, podczas gdy zdajecie sobie sprawę, że nic nie może was skrzywdzić.
Ale nawet to miejsce nie jest pozbawione swoich problemów, chociaż mogą być postrzegane jako problemy tylko wtedy gdy są obserwowane z mentalnością outsidera. Na przykład, z tego ograniczonego punktu widzenia Cyndriel spowodował, że niezliczone osoby i stworzenia wszystkich ras zniknęły tam bez śladu. I chociaż powszechnie wiadomo co tak naprawdę dzieje się z tymi wszystkimi ludźmi, którzy osiągnęli pełne oświecenie, może to oczywiście stanowić problem dla ich rodzin i bliskich. Jeśli jednak ktoś wyszedł z pełnym spokojem umysłu, jak można by się spodziewać, nie powinno być żadnego problemu.
Innym problemem jest to, że wysoka częstotliwość i egzystencjalna wartość wibracji planety, a nawet ogólnego obszaru w kosmosie, są tak wysokie, że tworzy to bardzo silne przesunięcie czasowe lub anomalię czasową, która desynchronizuje wszystko tam z resztą czasoprzestrzeni średniej przestrzeni międzygwiezdnej, pozostawiając Cyndriel z własną szczególną koncepcją i wartością czasu, która nie odpowiada temu co lub jak postrzegamy go spoza tego obszaru. Godzina może być tygodniem dla kogoś z gromady gwiazd Plejad lub miesiącem, lub dłużej dla kogoś na Ziemi. Problem polega na tym, że nie można tego nawet dokładnie obliczyć, ponieważ nie jest stałą i zmienia się cały czas w zależności od tego kto próbuje to obliczyć.
Stwarza to problem podczas wizyty w Cyndriel, ponieważ nie można obliczyć jak długo tam będziesz, co sprawia, że podróżowanie tam jest bardzo wielką sprawą i czymś do rozważenia bardzo uważnie, ponieważ możecie spotkać się tam ze zniszczeniem swojej tożsamości i swojego ego ja.
I nawet tamtejsi tajgetańscy koloniści, ci, którzy zamieszkują planetę, nie są normalnymi Tajgetanami. Są bardziej jak istoty pełne Światła, które decydują się nadal inkarnować w Liryjskim, wyglądającym na człowieka ciele biologicznym, które nigdy się nie starzeje i nigdy nie jest tam chore. Nawet wartości życia i śmierci zmieniają się w Cyndriel, stając się tylko koncepcjami filozoficznymi, a nie twardą rzeczywistością. Jak już powiedziano, nawet czas traci uścisk i zęby.
Jak zwykle, ludzie i ich mroczny Kabał zawsze chcieli tam postawić stopę, podbić i wykorzystać Cyndriel do zdobycia wiedzy i władzy. Jedna z ostatnich prób, ale nie ostatnia, inwazji na Cyndriel miała miejsce podczas II Wojny Światowej, kiedy naziści próbowali tam podróżować, korzystając ze swoich tajnych latających spodków Haunebu.
Ale bez konieczności wchodzenia w szczegóły, dlaczego nie mogli zaatakować Cyndriela, łatwo zauważyć, że jego ogólna wysoka częstotliwość chroniła go jako całość, czyniąc planetę po prostu niezgodną z wrogą inwazją. I nie jest to również zgodne z próbą podróżowania tam za pomocą sztucznych portali, takich jak te w pokojach skoków, których Kabał na Ziemi tak bardzo używa. Częstotliwość potrzebna do przejścia do Cyndriela jest po prostu zbyt wysoka aby można ją było emulować przez te maszyny, więc nie ma dopasowania częstotliwości, a bez dopasowania częstotliwości nie ma tam podróży.
Jedynym sposobem na dostęp do planety jest statek kosmiczny lecący bezpośrednio w jej kierunku, pozwalając całemu otaczającemu obszarowi przestrzeni stopniowo zmieniać egzystencjalną częstotliwość statku i wszystkich znajdujących się w nim.
Bardzo podobało mi się pisanie o Cyndriel. Pisałam w dysocjacyjnym transie medytacyjnym, a przynajmniej tak czułam, i mam nadzieję, że wam również podobał się dzisiejszy temat.
Dziękuję za obejrzenie mojego filmu oraz za polubienie i zasubskrybowanie się po więcej, i mam nadzieję, że zobaczymy się następnym razem. Bądźcie bardzo zdrowi i trzymajcie się.
Z wielką miłością.
Wasza przyjaciółka,
Mari Swaruu.
Dziekuję. Czekam na więcej.